In de Groene Amsterdammer stond een artikel van Malou van Hintum over gedachten lezen. Gedachten lezen lijkt steeds dichterbij te komen.
Het begint met onze hang naar gemak. Op afstand dingen aan en uit kunnen zetten. Op weg naar huis de wasmachine of de verwarming aanzetten, is praktisch. Wasmachines moeten dus ook smart zijn. We lezen boeken, luisteren muziek en kijken films via een app, Veel persoonlijke informatie ligt hierdoor voor het grijpen en daar kan nu al veel mee gedaan worden, door goed- en kwaadwillenden.
Met al die digitale informatie is het al mogelijk ons gedrag te voorspellen en te beïnvloeden. Kijk maar naar de reclames die je krijgt voorgeschoteld: maatwerk. Als je zoekfuncties gebruikt van bekende zoekmachines, liggen de voorgestelde pagina’s in lijn met jouw eerdere zoekverleden.
De informatie die verkregen wordt via apps, wordt ook steeds specifieker en persoonlijker. Er bestaan al vele apps die met je gezondheid te maken hebben, zoals stappentellers. Deze kun je verbinden met een app die de gegevens voor je bijhoudt.
Experimenten
Gedachten kunnen lezen, dat lijkt toch echt iets anders, maar in de medische wereld worden nu al allerlei experimenten gedaan. Het zal nog wel even duren voor we elkaars gedachten kunnen lezen, maar het komt er misschien aan. Ik kan me niet zo goed voorstellen hoe dat dan gaat…
Zou je nog kunnen liegen als je gedachten te lezen zijn voor anderen? Zo niet, is dat wel even wennen, want volgens Dan Ariely, hoogleraar Duke University, liegen we allemaal. Vaak gaat het om onschuldige leugentjes, de zogenaamde leugentjes om bestwil, vaak om niet te kwetsen of uit angst dat iemand boos wordt. Het liegen voor eigen gewin, kun je misschien adequater aanpakken.
Stilte wordt het alternatief?
Als je de gedachten van iemand anders kunt lezen, kunnen we misschien ophouden met praten. Dat is bijna niet voorstellen. Zijn we dan de hele dag aan het lezen en leven we verder in relatieve stilte?
En wat betekent gedachten lezen voor onze non-verbale communicatie, toch ongeveer 80% van onze communicatie. Gebruiken we dat nog? Dat wordt moeilijk. Emoties verschijnen en verdwijnen heel snel van je gezicht. Past de gezichtsuitdrukking bij de gedachten die je leest of niet? Hoe kom je daar achter?
Wie bepaalt het tempo van de communicatie, de lezer of de denker?
Hoe zullen onze ruzies er uit zien? Hoe voeren we intieme gesprekken? Kunnen we nog als vanouds lol maken? Wordt alles anders of blijft veel toch hetzelfde? De ontwikkelingen gaan allemaal heel snel. Waarschijnlijk is het lezen van gedachten sneller mogelijk dan we ons nu kunnen voorstellen. Maar voordat we elkaars gedachtes kunnen lezen moet er nog wel iets gebeuren. Hopelijk kunnen we er heel geleidelijk aan wennen.
Of zal uiteindelijk blijken dat gedachten lezen nooit een van onze vaardigheden wordt?