Is het eindelijk zover? Is mijn boek af?
Opzienbarende feedback
Voor de laatste keer ligt mijn boek bij mee-lezers. Dat is nog steeds spannend. Geduldig afwachten blijft lastig. Ik wil niemand overhaasten want ik wil feedback waar ik iets aan heb. Tussendoor doe ik natuurlijk andere dingen, zoals dit blog weer opstarten, maar spannend blijft het. Wat vinden ze ervan? Is het goed genoeg of komt er toch feedback waardoor ik weer een tijdje aan mijn computer gekluisterd zal zijn?
Terugkijken
Toen ik in juni enthousiast schreef dat mijn boek af was, bleek er nog een hoop te doen. Van het verder uitdiepen van de personages tot de toevalligheden uit het plot halen. Een toevalligheid heb ik erin laten zitten. Volgens een van mijn mee-lezers volstrekt onmogelijk: iemand toevallig tegenkomen in een stad. Statistisch heeft hij misschien gelijk. Een vriendin (wiskunde-docent) van mij zal dit zeker beamen. Maar geloof het of niet. Het is me twee keer overkomen. Hoe? Ik weet het niet. Dat heb ik nooit gevraagd. Toen het gebeurde, heb ik me geen moment afgevraagd of dit statistisch wel mogelijk was…
Ik hoop..
Ik weet niet waar ik op hoop. Ik merk dat ik geniet van het verbeteren van mijn eigen boek. De eerste keer dat er meegelezen werd, ben ik zelf ook direct aan het verbeteren geslagen. De tweede keer had ik toch ook nog een paar punten. Afstand nemen geeft ook ruimte voor mijn eigen kritische blik… En dat is wat er gebeurd als je je boek uit handen geeft.
En nu? Nu ben ik aan het wachten. En de puntjes die ik bedenk zijn klein…
Zou het nu dan echt zover zijn?