Ergens heb ik altijd het idee dat het de bedoeling is om keuzes te maken, zodat ik me daarop kan richten en weer verder kan. In mijn geval een antwoord op de vraag: ‘Geef ik mijn boek zelf uit of zoek ik een uitgever?’ Als ik mensen vertel dat ik een boek heb geschreven, dan is de eerste, en anders in ieder geval de tweede vraag: ‘Heb je al een uitgever?’ Soms voel ik mij dan opgejaagd en dan geef ik antwoord. Of ik schrijf een blog. Dit terwijl een antwoord op die vraag helemaal niet nodig is. Waarom zou het een het ander moeten uitsluiten?
Mijn boek komt uit
Hoe is nog niet duidelijk, maar het komt uit. Ik stuur mijn manuscript, zodra ik het goed genoeg vind, naar een aantal uitgevers en daarnaast ga ik mijn eigen uitgeef traject in.
Het zelf uitgeven van een boek kost veel tijd. De tekst moet, zo goed als, foutloos zijn. Daarna moet ik bepalen welk papier, welk lettertype, en welk formaat ik wil voor mijn boek.
‘Begin ik elk hoofdstuk op de rechterpagina of laat ik dat los?’ Een nieuw hoofdstuk beginnen was altijd de standaard, maar er zijn schrijvers die dit loslaten. Dus dit mag ik me nu ook afvragen. Al vind ik het persoonlijk wel prettig als een nieuw hoofdstuk op een nieuwe pagina begint.
De vormgeving van het boek is ook niet onbelangrijk. Het is de bedoeling dat mensen het gaan kopen, dus het moet er mooi uit zien. De tekst op de achterkant is van groot belang.
Daarna besluiten of ik het laat drukken of voor ‘print on demand’ kies. Hoeveel boeken denk ik te kunnen verkopen? Ik heb werkelijk geen idee.
Dus voordat het af is, ben ik sowieso een paar maanden verder.
Ooit las ik ergens dat de beste tijd om een boek uit te geven voor de zomer of voor de feestdagen is, dus rond juni en november.
Een van die twee ga ik zeker halen.
Hoe blijft nog even een vraag.