Een paar keer per jaar plan ik, samen met een vriendin, een filmdag. Afgelopen dinsdag was zo’n dag.
Working Woman
De eerste film was Working Woman. Een Israëlische film in de #metoo sfeer. Regisseur Michal Aviad liet zich hiervoor inspireren door de verhalen van vrouwen om hem heen. De film laat het verhaal zien van Orna, een getrouwde vrouw, die een mooie carrièrekans krijgt en dan moet dealen met het grensoverschrijdende gedrag van haar baas. Orna geeft op verschillende momenten duidelijk aan dat ze niet gediend is van aanrakingen van haar baas, maar dat voorkomt niet dat de situatie volledig escaleert en haar baas haar verkracht.
Het is heftig om te moeten zien dat de hoofdpersoon zelf twijfelt aan de verkrachting, waar ik, als kijker, geen enkele twijfel had. Dit is ook wat de film zo realistisch en tenenkrommend maakt.
Aanrader!
La Quietud
De tweede die we zagen was La Quietud. Een film over de relatie tussen twee zussen die verknocht zijn aan elkaar, op twee verschillende continenten wonen en elkaar weer in de armen sluiten als de vader ernstig ziek wordt. Terug op het landgoed La Quietud in Buenos Aires worden ze gedwongen de trauma’s en keuzes uit hun verleden onder ogen te komen.
Het begin van de film liet mij in verwarring. Wat is er aan de hand en waar gaat het naar toe? Langzaamaan wordt dat duidelijk en komt zelfs de geschiedenis van Argentinië aan de orde.
Mooie film!
Temblores
De laatste was Temblores. Een film over een homoseksuele man in Guatemala die ervoor kiest in vrijheid te leven met de man waar hij van houdt. Door zijn familie, en het kerkgenootschap waar ze lid van zijn, wordt de man voor de keuze gesteld: of hij zweert zijn ‘afwijking’ af en volgt een therapie in de kerk, of hij ziet zijn kinderen nooit meer.
Ik vroeg mij een aantal keer af wanneer deze film zich afspeelde en dacht dan meteen dertig jaar geleden…totdat ik een mobieltje zag en met mijn neus weer op de actuele feiten werd gedrukt. Schrijnend.
Film is zeker de moeite waard!
