Categorie: Relaties

Geplaatst op

Carpe diem!

We moeten eens wat bewuster gaan leven. In Trouw stond een interview van Wisanne van ’t Zelfde met Roman Krznaric. Krznaric is mede-oprichter van ‘School of Life  –  Hoe leef je bewust’ en schrijver. Het artikel begint met het beschrijven van een mandje waarin Van ’t Zelfde haar smartphone moet achterlaten omdat deze ons berooft van het ‘carpe diem’ gevoel. Volgens Krznaric worden we opgeslokt door berichtjes en andere input waardoor we niet meer kunnen genieten van het moment. We zijn niet meer bewust aanwezig. Het pluk de dag is verworden tot pluk je creditcard.

Meer wegen leiden naar Rome

De schrijver doelde niet op mindfulness. Uit principe, omdat mindfullness, volgens hem, niet de enige weg naar een bewust leven zou zijn.
De schrijver pleit er voor om ons meer bewust te worden van ons eindige leven. Genieten kun je ook door niet in alles wat wordt aangeboden mee te gaan. Je moet je bewust zijn van wat bij jou past en wie je wilt zijn. Iedereen die een affaire begint zou zich af moeten vragen: ‘als dit de laatste dag van mijn leven is, wil ik die dan echt besteden met het ruïneren van mijn huwelijk?’ Als het antwoord ja is, ga vooral je gang, maar vraag je zelf dan vooral ook af of je wel getrouwd wil blijven.

Wie wil je zijn?

Een andere suggestie die hij doet is de volgende. Stel je voor dat je aan een tafel zit met allemaal verschillende versies van jou. Allemaal mensen die je had kunnen zijn of zou willen zijn. Voor wie zou je kiezen? Zou je kiezen voor degene die vreemdgaat? Zou je kiezen voor degene die … (vul zelf maar in). Wie en hoe zou je willen zijn?

Lijkt de gekozen versie een beetje op wie je nu bent?

Zo ja, gefeliciteerd! Zo nee. Hoe kun je een en ander veranderen? Wat doe je nu wel dat je dan niet zou doen? Kun je dat veranderen of daarmee ophouden? Wat heb je daarvoor nodig? Wie heb je daarvoor nodig? Of wat doe je nu niet, wat je dan wel zou doen? Wat maakt dat je dit nu niet doet en iets anders wel? Mis je vaardigheden? Kun je iemand inschakelen die jou hierbij helpt?

Om jezelf niet mee te laten sleuren in de waan van de dag, is het goed om jezelf af en toe zo’n vraag te stellen.

Hoe wil jij op je leven terugkijken? Wanneer ben je trots op jezelf?

Geplaatst op

Hand schudden of drukken?

In de Standaard stond een artikel van Tom Heremans over ‘de handdruk’ van Trump. Deze schijnt nogal heftig te zijn. Hij grijpt je hand vast en trekt eraan zodat je wat dichter bij hem komt. Er wordt gezegd dat de Europese regeringsleiders zich voor aanvang van afgelopen top hebben voorbereid op deze handdruk, om een vergelijkbaar lot als dat van Abe, de premier van Japan, te voorkomen. Abe werd overvallen door de ietwat ‘enthousiaste’ handdruk van Trump, waarbij Trump niet alleen zijn hand bijna platdrukte, maar ook zo hard aan de hand trok dat Abe zich vast moest houden aan de stoel. Het gerucht gaat dat als Abe niet had gezeten, hij zou zijn gevallen.
De Europese leiders waren dus gewaarschuwd. Macron presteerde het om de rollen om te draaien en de hand van Trump net even te lang en te stevig vast te houden.

De eerste indruk

Die eerste indruk doet een hoop: een slap handje of een warm, klef handje laat geen goede indruk achter. De handdruk van Trump geeft een andere boodschap.
Zijn handdruk lijkt meer op een potje hand of arm drukken, kijken wie er het sterkst is. Zo ben je aan het begin van de ontmoeting al meteen aan het vechten.
Voor een ontmoeting tussen bevriende leiders is dat wel een beetje vreemd.

Hoeveel invloed zou die handdruk, en ook de voorbereiding hierop, gehad hebben op de besprekingen?
Als je je moet voorbereiden op de handdruk, hoe zal de rest van het overleg dan lopen? Is de toon dan gezet en wordt de hele ontmoeting een wedstrijd? Bij eenmalige ontmoetingen kan dit goed uitpakken. Dan is het zaak om het onderste uit de kan te halen en hoef je geen rekening te houden met de ander omdat de relatie ophoudt te bestaan. Je wint of verliest. Daarna is het voorbij.

Winnen of verliezen?

Bij langdurige relaties, en de relatie Europa – Amerika mag je daar wel onder rekenen, werkt dit vaak averechts. Om de relatie goed te houden moet je rekening houden met de ander. Winnen betekent dat de ander verliest en dus gezichtsverlies lijdt. Als de belangen echt zo hoog zijn, dat de relatie een deuk mag oplopen dan kan het een optie zijn. Die keer zou je later goed kunnen maken door het voordeel dan aan die ander te geven. Zo kan het evenwicht zich herstellen.

Maar als je er dan weer met een gestrekt been, of beter gezegd arm, ingaat dan heeft de relatie zijn langste tijd waarschijnlijk wel gehad…