Tag: bloggen

Geplaatst op

Een boek!

2018 wordt het jaar van mijn boek.

Spannend, een boek schrijven. Iets dat ik mijn hele leven al wil doen, maar waar ik door allerlei excuses en wanen van de dag niet aan toe kwam. Nu ben ik begonnen. Het boek dat ik nu schrijf is fictief. Ik weet zelf nog niet precies waar het over gaat. Ik heb een aantal ideeën in mijn hoofd, die ik nog verder uit wil werken. Ik ben begonnen met een beschrijving van een voorval uit mijn eigen leven. Waar moet ik anders mee beginnen? Het grote voordeel is wel dat ik alles naar eigen inzichten kan aanpassen, dus of wat erover blijft nog iets met het voorval te maken heeft, weet ik nog niet.

Fictie

Ik schreef eerder al wel een non-fictie boek, samen met Karin Smith. Over conflicthantering. Samen schrijven heeft voordelen. Je kunt regelmatig met elkaar sparren. Wat schrijven we wel, wat niet? We hielden elkaar gemotiveerd en bij de les.

Grenzeloosheid

Bij dit boek bedenk ik alles helemaal zelf. Het is grenzeloos. Dat maakt het leuk maar tegelijkertijd ook lastig. Daarom heb ik bedacht dat een blog schrijven over het schrijven me misschien kan helpen. Ik weet niet of het gaat werken, we zullen zien. Waarschijnlijk gaat het zoals alles gaat: soms is het helpend en soms niet. En natuurlijk alle varianten daar weer tussen. Het plan is om Iedere werkdag minimaal twee uur te schrijven en hier twee dagen per week over te bloggen. De ene week op maandag en woensdag en de andere week op dinsdag en donderdag.

Alle suggesties, commentaar, aanmoedigingen zijn welkom.

Ik kijk er naar uit!

Geplaatst op

Afspraak is afspraak…

Iedere dag bloggen, dat is wat ik deze maand wil doen. Iedere dag, behalve in het weekeinde. Dus bloggen staat bovenaan mijn lijstje, al het andere is ondergeschikt.
Probleem hierbij is wel dat als ik geen inspiratie heb, zoals vandaag, ik vastloop.
En als ik vastloop komen er oordelen in mijn hoofde op over wat ik beter had kunnen doen.
Maar wie zal het zeggen?

Calvinistische inslag

In mijn hoofd is altijd alles mogelijk en als het dan een keer niet lijkt te lukken, dan komt dat omdat ik iets anders had moeten of kunnen doen.
Een voornemen of een afspraak wil (eigenlijk: moet) ik nakomen, en lukt dat niet, wil (eigenlijk: moet) ik daar een goede reden voor hebben.
Blijkbaar vind ik dat ik er altijd voor kan zorgen dat ik afspraken na kan komen.

Een Calvinistische inslag en een behoefte aan controle zijn mij niet vreemd.

Een beetje inconsistent

Wat overigens best raar is voor iemand die niet gelooft in de vrije wil. Het niet geloven in de vrije wil, helpt me niet om te ontspannen, omdat ik daar gewoonweg niet aan denk. De kracht van de gewoonte is veel groter.

De gedachte dat ik vandaag ook geen blog kan schrijven, schiet wel door mijn hoofd, maar hij gedijt niet. Een lichte angst komt kijken. Het is het begin van de maand, als ik daaraan toegeef, gaat het dan nog lukken om de resterende dagen wel te bloggen, of ben ik dan een grens over en gaan er meer gaten vallen?

Is vertrouwen het sleutelwoord?

Vertrouwen is het woord dat in me opkomt. Zou een gebrek aan vertrouwen dat het goed komt nadat ik een dag niet heb geblogd, maken dat ik nu toch over dit proces aan het schrijven ben? Of is het andersom? Is het juist een teken van vertrouwen dat er toch wel iets komt, dat ervoor zorgt dat ik ga zitten schrijven zodat mijn blog er toch komt?

Toen ik aan het schrijven was, dacht ik het eerste: ‘niet opgeven, want dan komt het niet meer goed’. Nu de blog af is denk ik het tweede ‘het komt goed’.

Het is zoals het is…