Toeval of intuïtie?

Gisteren keek ik de aflevering van DWDD over Selma van der Perre terug, een Joodse vrouw die de oorlog overleefde. Ergens in het midden van het interview vertelt Selma van der Perre dat ze de oorlog overleefd heeft door vele kleine toevalligheden. Meteen daarna verbetert ze zichzelf en vertelt ze over haar vriendin die haar verzekerde dat het geen toeval was, maar intuïtie. Ze had door haar intuïtie de oorlog overleefd.
Er werd verder niet op ingegaan. 

Hoge frequentie

Het zette mij wel aan het denken en nu ook aan het bloggen. Toeval of intuïtie? In eerste instantie dacht ik meteen: intuïtie. Als er zoveel verschillende toevalligheden maken dat je overleeft, dan moet het inderdaad wel meer zijn dan toeval. 
In tweede instantie twijfel ik. Zoals zo vaak. Waarom zou het geen toeval kunnen zijn? Dan gaat mijn cognitieve brein aan de gang om kort daarna nogmaals vast te stellen dat een hoge(re) frequentie wel een criterium is om toeval uit te sluiten. 
Intuïtie is inderdaad logischer dan toeval.

Het slimme onbewuste

Het boek van Ap Dijksterhuis ‘het slimme onbewuste’ bevestigt dit en gaat verder. Ons bewustzijn is vele malen kleiner dan ons onbewuste. De meeste beslissingen, zeker de snelle, neem je onbewust. 
En met de termen bewust en onbewust vallen alle puzzelstukjes in mijn hoofd weer op zijn plek. Beslissingen nemen doe je snel en op basis van ervaring, kennis en gevoel. Onbewust en intuïtief.

Ook als je nadenkt over een moeilijke beslissing, moet je om deze beslissing te kunnen nemen, ergens in het proces bepalen dat je genoeg informatie hebt. Èn hoe doe je dat zonder te weten hoeveel informatie er is…

Andere context

Grappig hoe je door het horen van een andere term of het krijgen van een andere context aan het twijfelen en dus weer aan het denken wordt gezet.  

Selma van der Perre heeft de oorlog niet toevallig overleefd. Haar overleven heeft alles te maken met haar ervaringen, kennis en gevoel: haar intuïtie.