Op reis met savanneolifanten?

Ik schrik van het volume en de duidelijkheid waarmee de woorden uit mijn mond komen. De wens uit mijn kindertijd, manifesteert zich in volle omvang. Ik kan er niet meer om heen en wil dat ook niet. ‘Ik wil reizen en weg van deze plek’, hoor ik mezelf zeggen, dit keer zachter, maar nog even gedecideerd. Ik voel de energie stromen en laat me meevoeren op haar golven. Verschillende beelden van mezelf komen langs: op een terras met een drankje, genietend van de zonsondergang, achter het stuur van mijn camper en eentje met mijn laptop. Bij het zien van mijn laptop begint mijn hoofd op en neer te bewegen. Ik kan mijn huidige werk grotendeels digitaal doen, en als ik op reis ben, kan ik gaan bloggen voor een reisblad of een eigen blog beginnen. Ik voel mijn mondhoeken omhooggaan en een lach opborrelen. Ik kijk naar mogelijke bestemmingen, zonder een route te plannen, omdat het virus dat onder ons is, iedere planning op elk moment kan doorkruisen. Het wordt een ontdekkingsreis, zonder einddatum en zonder reisplan. Dit is niet erg want met alle mooie plekken in Nederland en in Europa, is er altijd een bestemming te vinden waar ik naar toe mag en kan. Ik ga op reis. Alleen.

Zoemende muggen en brullende olifanten

Op 3 mei 2021 loopt het jaarcontract met het energiebedrijf af en dat simpele feit maakt van deze datum mijn vertrekdatum. Ik wil voorkomen dat het plan weer wegglipt. Ik struin het internet af op zoek naar campers en vind er drie op basis van prijs en gewicht. Als ik de campers aanklik, vallen ze een voor een af, één heeft een torenhoge kilometerstand, de tweede een hoog verbruik en in de laatste ontbreekt een toilet. Jammer, maar ik heb nog even.

Tijdens de hittegolf kan ik de slaap niet vatten en lig maar te draaien en te woelen. Na een paar van deze onrustige nachten, geven mijn vermoeidheid en de nachtelijke stilte, mijn angsten ruim baan. Allemaal vragen gaan door mijn hoofd. Is het wel verstandig om dit nu te doen? Alleen op reis? Wat als het tegenvalt? Wat als de camper het begeeft? In plaats van antwoorden, komen er alleen maar meer vragen op. Mijn huis opgeven bij deze woningnood? Wat doe ik dan als ik terugkom? Straks zit ik bij deze temperaturen op 12 m2 vast? Wil ik dat echt? 

De zoemende muggen veranderen in brullende olifanten. Savanneolifanten. Pas tegen de ochtend verstomt het gebrul en val ik in slaap.

Wat als ik wegkwijn?

Een paar dagen later, op mijn verjaardag, ga ik met Anke, een vriendin, uit eten. We blijken elkaar dan al 39 jaar, precies driekwart van ons leven, te kennen. Lachend proosten we op deze twijfelachtige mijlpaal.

‘Ik ben wel een beetje jaloers op je plannen’, zegt ze ineens. Onmiddellijk slaan de olifanten aan, waardoor ik niet anders kan dan de twijfel van de afgelopen nachten eruit te gooien. Vooral mijn angst voor het alleen zijn, waarschijnlijk getriggerd door de vertrouwdheid van dit moment, laat van zich horen. ‘Contact leggen gaat mij niet altijd even makkelijk af, dat weet je’. Ik stop even, kijk haar aan en ga dan verder: ‘wat doe ik als ik bijna wegkwijn?’ Anke schiet in de lach. ‘Dan bel je toch gewoon?’ Ik kijk haar aan en begin ook te lachen. ‘Ik ben een beetje aan het doorschieten, hè?’ Ze haalt haar schouders op en knikt: ‘Wat wil je? Je gaat je huis opgeven, een camper kopen en op reis naar een onbekende bestemming. Dat zet de wereld van de meeste mensen op zijn kop.’ 
Ik knik. Het doet me goed om dit hardop te horen en ik zak achterover in mijn stoel. ‘En nieuwe mensen ontmoeten, betekent nu eenmaal, ter plekke, beslissingen nemen. Dat is altijd een risico’, besluit ze. Ik knik en denk hardop: ‘Stapje voor stapje. Ik koop een camper, probeer het een paar weken en als het echt niet bevalt, verkoop ik hem weer en blijf ik zitten waar ik zit.’
Dat had ik nodig. Ik kijk op en glimlach. 

Mijn hoofd voelt een stuk lichter en het trompetteren ebt zachtjes weg. 

De savanneolifant, het grootste landdier op aarde
Deze olifant leeft in kleine groepen in Afrika onder leiding van een matriarch.  Ze communiceren onderling door middel van geluiden zoals trompetteren, grommen en brullen. Wanneer de groep te groot wordt, splitst deze zich. Als de mannetjes tussen tien en veertien jaar oud zijn, worden ze uit de groep verstoten. De een gaat dan solitair verder en de ander sluit zich aan bij een groep van mannetjes. De olifanten houden vaak hun hele leven contact met elkaar, ook als ze ver uit elkaar leven. Bij de grotere afstanden maken de olifanten gebruik van infrageluid, door te stampen.