Oplichter syndroom

Maya Angelou en Albert Einstein leden aan het oplichter syndroom, vertelt Elizabeth Cox in haar TEDtalk.
Het syndroom waarbij iemand het idee heeft door de mand te kunnen vallen omdat ze niet naar behoren presteren.
Laat het even tot je doordingen: Angelou en Einstein twijfelden aan hun prestaties!
Die twijfel heeft bar weinig te maken met hun daadwerkelijke prestaties, denk ik dan.

Feedback

Volgens Elizabeth Cox hebben meer mensen last van het oplichter syndroom, maar Einstein en Angelou zijn de twee meest opvallende voorbeelden. Iemand die last heeft van het oplichter syndroom, vertelt hier niet snel iets over. Als je denkt ontmaskerd te kunnen worden als oplichter, denk je wel twee keer na. Het lijkt een vicieuze cirkel, gedreven door schaamte.
En dat is jammer, want praten erover kan helpen. Om je prestaties te kunnen beoordelen, heb je feedback van anderen nodig. Daarbij komt dat positieve feedback verlichting geeft, net als herkenning van het syndroom.

Een vicieuze cirkel, of is er winst te behalen?

Ikzelf ben geen onbekende op dit vlak. Er zijn momenten geweest dat ik ook dacht te worden ontmaskerd. Soms denk ik het nog steeds en dan doe ik het af met een grapje. Dat helpt. Niemand kijkt op en begint serieus te knikken, gelukkig. Sommige mensen denken dat als je iets blijft doen, er ergens winst te behalen moet zijn. Het zou kunnen, maar dan heb ik (nog) niet helder wat mijn winst precies is.
En wat zou de winst zijn geweest voor Einstein en Angelou? Zou de twijfel ervoor zorgen dat ze op hoog niveau bleven presteren? Dat ze alert bleven?
Wat kan jouw winst zijn?

Elizabeth Cox op TED.com over het oplichter syndroom: