So long, my son (recensie)

‘Regisseur Wang Xiaoshuai won met zijn films al vele prijzen, zoals The Days(1993), Beijing Bicycle (2000) en 11 Flowers (2011). Een deel van zijn films wordt door het maatschappijkritische karakter geboycot in China. Ook So Long, My Son is kritisch maar is vooral een realistisch epos dat een impressie geeft van de grote veranderingen die de Chinese samenleving kenmerken, verteld op het niveau van de gewone man.’
Cineville

‘So long, my son’ is een ruim drie uur durend epos. De film beslaat ongeveer dertig jaar en begint ergens halverwege de jaren tachtig. De tijd waarin de Chinese economie fors groeit, de kloof tussen arm en rijk groter wordt en ook de een-kind politiek formeel in werking treedt. De film toont de impact van deze politiek.

Inhoud

Twee bevriende gezinnen worden geconfronteerd met een tragisch ongeluk. Hoe dit ongeluk heeft kunnen plaatsvinden blijft lange tijd onduidelijk, maar de gevolgen zijn groot. Via sprongen in de tijd wordt langzaamaan meer duidelijk, al zorgen diezelfde sprongen ook voor verwarring bij de kijker.
Je leert stukje bij beetje de verschillende personages kennen en waarderen en krijgt een kijkje in het dagelijkse leven in China.
Illustratief is een scene waarin het echtpaar thuiskomt en een laag water in de woonkamer aantreft. Zonder opkijken, beginnen zowel de man als de vrouw meteen op te ruimen, alsof dat iets is dat ze regelmatig meemaken.

Langzaamaan wordt ook de ware toedracht van het ongeluk helder.
De diepgang van de hoofdrolspelers komt pas laat in de film echt tot zijn recht en heeft bij mij een diepe indruk achtergelaten.

De film toont de mens in zijn geheel. De grootsheid van de mens maakt diepe indruk, de kleinheid is soms tenenkrommend en gelukkig is er ook nog veel dat daar tussenin ligt.

Indrukwekkende film! Zeker de moeite waard.

Reageren op dit blog?