Zie ik het goed?

Laatst was ik op een bijeenkomst van transformatief mediators. Daar kregen we de opdracht om in tweetallen een oefening te doen.

Ik had hiervoor mijn bril nodig en even later was ik dan ook driftig op zoek naar mijn leesbril. Mijn oefenpartner, zei tegen mij dat hij ook ooit een bril had gehad maar dat hij nu weer goed kon lezen zonder. Ik keek hem een beetje ongelovig aan en reageerde niet meteen. Bril gevonden, dus aan de slag met de oefening. Toen we klaar waren vroeg ik
hem wat hij precies bedoelde met oefeningen en geen bril meer nodig hebben. Hij legde uit dat er oefeningen zijn waardoor je zicht weer scherper wordt. Ik moest het maar eens googelen. Ik geloofde er niet veel van, want mijn aanname was dat minder scherp zien nu eenmaal een irritant, maar onoverkomelijk gevolg was van ouder worden…

De Batesmethode

Ik had er verder dus geen tijd een aandacht aan besteed en een paar weken later zat ik in mijn werkkamer en kon iets niet lezen. Ik zocht naar mijn bril maar deze lag in de andere kamer. Geïrriteerd stond ik op en tijdens het lopen dacht ik opeens weer aan het gesprek over de oefeningen en ben gaan googelen. Ik vond verschillende websites die het hadden over de Batesmethode. Ik kon een aantal oefeningen vinden en ben deze gaan doen. Ik ben niet iemand die consequent iedere dag oefeningen doet. Ik doe een paar oefeningen op het moment dat ik merk dat mijn zicht minder scherp wordt. De rest doe ik in de wetenschap dat mijn aanname niet klopte. Een leesbril is helemaal niet onlosmakelijk verbonden met ouder worden. Dit is voor mij al zoveel helpend dat ik mijn bril bijna niet meer gebruik.

Het is bevrijdend om weer zonder bril te kunnen lezen. Het loslaten van mijn aanname heeft mijn zicht een stuk scherper gemaakt.

Welke aanname gooi jij het liefst vandaag nog over boord?