The greatest love of all

Whitney, Can I be me, een documentaire over het leven van Whitney Houston, de zangeres met de beste stem aller tijden, volgens deskundigen.

Zichzelf zijn?

De film draait om de vraag of ze ooit zichzelf heeft kunnen zijn en zoals de vraag al doet vermoeden is het antwoord hierop negatief.

De sfeer van de film is beklemmend.
De documentaire begint en eindig met dezelfde beelden uit 2012. Ambulances die naar het hotel rijden waar een vrouw in de badkamer is gevonden. De doodsoorzaak van Houston blijft duister. Was het zelfmoord of een ongeluk?

Mooie, krachtige stem

Verschillende mensen uit de directe omgeving van Houston komen aan het woord, afgewisseld met opnames van Houstons’s wereldtournee in 1999.

Houston is een mooie vrouw, met zoals gezegd een hele mooie, krachtige, stem. Ze was de eerste Afro-Amerikaanse zangeres die echt doorbrak in de popwereld en zette hiermee de deur open voor alle Afro-Amerikaanse zangeressen na haar. Ze zorgde voor een miljoenenomzet en had meer opeenvolgende nummer 1 hits dan de Beatles.

En toch lijkt het alsof dat allemaal niets uitmaakt.

Haar drugs-verslaving wordt na haar kennismaking met Bobby Brown, aangevuld met een alcoholverslaving. Houston is op een gegeven moment vel over been en de enige die dit aankaart, wordt op een zijspoor gezet. Om Houston heen werken en profiteren allerlei vrienden en familie mee. Allemaal zijn ze afhankelijk. Niemand grijpt in.

The greatest love of all

‘The greatest love of all’ is mijn favoriete nummer van Houston. De tekst van het nummer in combinatie met de krachtige stem van Houston raakt mij. Toen het nummer uitkwam, zorgde het voor inspiratie, zeker op moeilijke momenten.
De tranen schieten in mijn ogen als ik het nummer weer hoor, wetende dat het haar niet is gelukt om ‘the greatest love of all’ te bereiken.

Ik word er stil van.