Dubbel

Veranderen is leuk en niet leuk tegelijkertijd. Vorige week had ik een aantal afspraken die in het teken stonden van mijn carrière switch. Afscheid nemen van mensen is niet mijn favoriete bezigheid. Het gaat niet om een echt afscheid, maar je weet dat je elkaar niet meer (zo vaak) ziet of spreekt. Een ongeschreven regel. Het voelt raar.

Uitnodiging veroorzaakte twijfel

Ik ontving vorige week een uitnodiging voor deelname aan een intervisie groep voor transformatieve mediation. Het doel van deze intervisie groep is je certificeren als TM-er.
Dat was even slikken voor me. Nog niet zo lang geleden zou ik zeker mee hebben gedaan en de mensen in het groepje, voor zover ik ze ken, vind ik leuk. Een hoop twijfel was het gevolg. Gedachtes in de trant van ‘toch mee doen, zoveel tijd kost het niet’, kwamen op.

Ik liet het verzoek even liggen en een paar dagen later bladerde ik door mijn mail en kwam ik het verzoek weer tegen. Ik las het weer door en kon, met een goed gevoel, vriendelijk bedanken voor de uitnodiging.

Afscheid is meestal niet leuk

Ondanks deze momenten blijft het gevoel dat mijn carriere switch goed voor me is. Een switch gaat gepaard met afscheid nemen en dat is niet altijd leuk.
Het gaat ook niet in een keer.
Misschien is dat maar goed ook, zo blijft het behapbaar. Als ik me meteen zou realiseren wat ik met mijn switch teweegbreng, was het er misschien niet van gekomen.

Gelukkig hoef ik niet van al mijn ‘collega’s’ afscheid te nemen. Er zijn ook ‘collega’s’ die ik blijf zien omdat ik met hen ook, beroepsmatig, aan het schrijven ben.
Het is wel een rare periode. Ik merkte dat het ook mijn schrijven beïnvloedt. Vorige week gingen mijn laatste drie blogs over conflict en gedrag.
Toch weer even terug naar het bekende…

De week van de mediation

Het is de week van de mediation. Een week waarin iedere zelfstandige mediator en ieder bedrijf dat in conflictadviezen doet, naar buiten treedt met verhalen over mediation.

Een goed moment om ook even uit te wijden over hoe je een conflict veroorzaakt.
Een paar voorbeelden:

  • Je thuis of op werk gedragen zoals je je in het verkeer gedraagt.
  • Hard praten in een stiltecoupe.
  • Iemand steeds interrumperen.
  • Keer op keer herhalen wat iemand net heeft gezegd.
  • Iemand uitgebreid uitlachen.
Comfortzone

Als je in een conflict verzeild raakt, dan begrijp je meestal niet hoe het zo ver heeft kunnen komen. Bijna uit reflex begin je verontwaardigd over wat die ander heeft gedaan. Het kan zijn dat je je begint af te vragen hoe het mogelijk is dat je die ander zo fout hebt ingeschat?
[Houd er wel rekening mee dat die ander precies hetzelfde aan het doen is.]
Waarom is het zo lastig om toe te geven dat je ook een rol hebt in dit conflict? Waarom zoek je je toevlucht in het gedrag van de ander?
Een conflict:

  • is niet leuk. Zeker als je een conflict hebt met iemand die je erg na staat. Dat kan zelfs bijzonder pijnlijk zijn: angst voor verlating, afwijzing.
  • maakt je kwetsbaar. Je wordt uit je automatische piloot gehaald en moet weer opletten en nadenken over wat er gebeurt.
  • veroorzaakt emoties die ervoor kunnen zorgen dat je je gedraagt op een manier waarop je niet trots bent.

Kortom: conflicten halen je uit je comfortzone. En eenmaal uit die comfortzone schiet je vaak in de verdediging. Of je dat nu doet door iemand aan te vallen, door iemand te negeren of iets daar tussenin, maakt niet zo veel uit. Je verdedigt je. Het nadeel van dit verdedigen is dat je in het conflict verstrikt blijft. Dat is jammer, toch?

Wat was jouw rol?

Praktischer is het om je eigen gedrag te onderzoeken:

  • Wat maakt dat jij op deze manier op deze situatie reageert?
  • Wat maakt dat deze situatie jou zo raakt?
  • Op welke moment ging het mis?
  • Kun je emotie en inhoud scheiden?

Een conflict? Je bent vast niet de enige!

7 miljard mensen en een groot deel hiervan is, via sociale media, met elkaar in contact… Veel mensen, veel mogelijke gezichtspunten!
Van steen zouden we allemaal dezelfde kant op blijven kijken, en hetzelfde zien en denken. Gelukkig zijn we niet van steen, maar zijn we in staat om oneindig veel verschillende verhalen te zien, te bedenken en te vertellen.
De andere kant van deze rijkdom is dat er conflicten op de loer liggen!

Met al die verschillende mensen en hun belangen kun je simpelweg niet altijd rekening houden. Zelfs als je dit #1 van je prioriteitenlijstje maakt, is dit voor de meeste mensen een onmogelijke opgave. Ook de snelheid van de wereld waarin we vandaag de dag leven, speelt een rol. We worden geacht steeds sneller te reageren, waardoor we soms te snel reageren…met als gevolg een ruzie of een conflict.

Falen?

We schamen of voelen ons vaak schuldig als we een conflict hebben met iemand. We associëren het met falen of controleverlies. En dat is best raar als je je bedenkt dat het onmogelijk is om het altijd eens te zijn met een ander. Het conflict is onderdeel van ons leven. Net als fouten maken. We hebben het liever niet, maar we doen het allemaal.
Het conflict zelf is vaak ook niet het grootste probleem. Dat is meestal de manier waarop we met het conflict omgaan.

Hoe gedraag jij je in een conflict?

Mijd je de ander? Verhef je je stem? Word je agressief? Doe je net alsof er niets aan de hand is? Maak je het groter dan het is, of juist kleiner? Wat voor gedragingen laat jij zien als je in conflict bent met iemand en vind je dat oké? Of gaat het eigenlijk iets te ver? Hoe voorkom je dat?

Hoe wil je een eind maken aan het conflict?

Wil je het conflict in goed overleg oplossen? Dan kun je denken aan mediation
Wil je het conflict gebruiken om de conflictvaardigheid te verbeteren, zodat je een volgende keer op een andere manier met een conflict kunt omgaan? Dan is Conflictcoaching of Transformatieve Mediation iets voor jou.
Wil je iemand anders laten beslissen? Dan kom je terecht bij een Rechter of Arbiter.

Praten met degene waarmee je een conflict hebt, vergt een behoorlijke dosis lef. Dus mocht je (conflict)coaching of mediation overwegen: Chapeau!