Reikhalzende vrouwen met koperen ringen

Ik voel het warme bloed naar mijn gezicht stromen als ik de kraampjes en fotograferende toeristen zie en me realiseer dat dit een paar uur per dag een mensentuin is. Even blijf ik staan en vraag me af wat ik moet doen. Voordat ik die vraag kan beantwoorden, trekt een stel spelende kinderen, een paar meter verderop, mijn aandacht. Niet ver daarachter zie ik een vrouw in traditionele kleding. Mijn ogen vliegen naar haar nek. Niets. Mijn kaken ontspannen en ook mijn schouders zakken terug in hun natuurlijke positie. ‘Heb jij er al een gezien?’, hoor ik naast mij. ‘Nee, nog niet.’ De lichte teleurstelling die ik voel, zegt me dat mijn schaamte is overwonnen. Ik loop verder de tuin in, langs de kraampjes waarin vele kleurige sjaals en doeken liggen, op zoek naar de koperen ringen. 
En dan is het raak. Stralend en glanzend alsof ze net zijn gepoetst. Het gezicht van de drager steekt nipt boven de ringen uit, als een klein meisje dat op de punten van haar tenen, vol verwachting, over de vensterbank naar buiten tuurt. 

Onvoorstelbaar

De vrouw zit in een kraam omringd door kleurige stoffen. Als we elkaar aankijken, klopt ze uitnodigend op de plank naast haar. Ik ga zitten en raak gefascineerd door de witte doek die om haar hoofd is gebonden. De omvang van de doek geeft me het idee dat er minstens een meter haar onder schuilgaat, waarvan de zwarte uiteindes, eensgezind, net boven haar wenkbrauwen ophouden. Ik vraag haar hoe het gaat. Ze glimlacht zonder iets te zeggen en ik twijfel even of ze wel Engels spreekt. Dan zie ik vlak achter haar, als in een kinderboek, de wassende maan door de bomen gluren. Gesterkt door dit beeld wijs ik naar haar nek en vraag: ‘Isn’t that painful?’ ‘Pain?’, vraagt ze met grote ogen. Ik knik en trek een pijnlijk gezicht terwijl ik naar haar nek wijs. De vrouw schiet in de lach, schudt haar hoofd en zegt resoluut: ‘No. No pain’. Vol ongeloof kijk Ik haar aan. Ze glimlacht en legt haar hand op mijn arm terwijl ze haar andere hand, als een belofte, op haar hart legt en haar ogen even sluit. Onvoorstelbaar.

Een optische illusie

De vrouwen maken deel uit van het Padaung volk dat oorspronkelijk uit Birma komt. Een aantal van hen leeft als vluchteling in Thailand. Om te kunnen overleven, wordt de plek waar de vrouwen leven, een paar uur per dag opengesteld voor toeristen. Waarom de vrouwen deze koperen ringen dragen is niet helemaal duidelijk. Het zou de aantrekkelijkheid van de vrouwen vergroten en daarmee de kans op een huwelijk. De ringen verlengen de nek niet. Als dit wel het geval was, zou dit ernstige verlammingsverschijnselen of zelfs de dood tot gevolg hebben. De verlenging is een optische illusie. Ik kan me niet goed voorstellen dat het ongemak ook een illusie is. Maar goed, ik word al blij als het lente wordt en ik mijn sjaal aan de kapstok kan laten hangen!

Verhalen veranderen

Op de dag dat Nederland daalt op de wereldranglijst van de 16e naar 32e plaats als het gaat om de gelijkheid tussen man en vrouw, lees ik in HP De Tijd een artikel van Stella Bergsma over vriendschappen tussen mannen en vrouwen.
Het artikel begint met een dialoog uit de film ‘When Harry met Sally’, waarin Harry stellig beweert dat vrouwen en mannen nooit bevriend kunnen zijn omdat er altijd dat seksding is.

Maar is dat ook zo? Bergsma onderzoekt.

Vriendschap tussen mannen en vrouwen

Het blijkt dat er meer vrouwen dan mannen zijn die denken dat een vriendschap tussen mannen en vrouwen wel kan. (Veel) Mannen kunnen zich niet voorstellen dat vrouwen alleen maar vriendschap willen. Ze lijken hun seksuele onweerstaanbaarheid te overschatten en hun resterende eigenschappen, benodigd voor vriendschap, systematisch te onderschatten.

Bergsma ontmoet een panseksueel, iemand die zich tot mensen uit de hetero en de LHBTQ-gemeenschap aangetrokken kan voelen. Als zij haar de vraag voorlegt of mannen en vrouwen door dat seksding echt geen vrienden kunnen worden, is het nuchtere antwoord: ‘dan heb ik dus geen vrienden, want bij mij is er dan altijd sprake van een seksding’.

Varianten op de Boerka

Er zijn mannen die uit voorzorg geen thee gaan drinken met een vrouw alleen, tenzij ze met haar getrouwd zijn. Dat is, zoals Bergsma zegt, inderdaad een variant op de boerka. Geen onderonsjes met vrouwen om te voorkomen dat je over de schreef gaat…
Als iedere man op een belangrijke positie dit zou doen, dan dalen we nog verder op de ranglijst, omdat veel zaken, buiten de formele vergaderzalen om, gedaan worden.

Leren hanteren

Seksuele gevoelens bestaan. Ze zijn er, net als andere gevoelens. Alleen op de een of andere manier wordt er wereldwijd nog steeds geloofd in het verhaal dat mannen hun seksuele gevoelens niet kunnen (leren) hanteren.

Dit maakt het verhaal echter niet waar. Seksuele gevoelens kun je (leren) hanteren.

Iedereen kent wel een man die dat kan. Toch?