Goed of slecht?

‘We zouden onszelf moeten zien als zondaar’ kopte een artikel van Alain de Botton gepubliceerd op de website van the book of life. De titel triggerde. Mezelf zien als zondaar. Ik geloof niet dat ik dat een goed idee vind. Als ik ervanuit moet gaan een zondaar te zijn, kan dat andere negatieve gevolgen hebben. Gevoelens van schaamte, schuld of angst werken verlammend.

Menselijke neiging

De Botton wijst er in het artikel op dat mensen geneigd zijn om bij zichzelf het goede te zien. En als mensen dat idee dat ze ‘goed’ zijn eenmaal hebben, ze dit voor ‘granted’ nemen. Hij gaat er vanuit dat als mensen overtuigd zijn van hun ‘goed’ zijn, ze minder kritisch naar hun eigen gedrag kijken. Hiermee zou de kans op ‘slecht(er)’ gedrag groter worden.

De kritische blik die voortkomt uit twijfel is nodig om ervoor te zorgen dat je blijft letten op je eigen gedrag. Daar twijfel ik niet aan. Maar jezelf zien als zondaar, en dus niet als ‘goed’, vind ik een probleem. Het geloof in mijn ‘goed’ zijn betekent voor mij ook het accepteren van mezelf als mens. Een ‘goed’ mens zijn, betekent voor mij niet dat ik geen dingen doe die niet ‘goed’ zijn.

Uitgangspunt kan verlammen

Ik maak fouten, soms meer dan me lief is. Mijn gedrag is veranderlijk, mijn ‘zijn’ niet.  Als ik er vanuit moet gaan dat mijn ‘zijn’ niet goed is, dan raak ik verlamd door schaamte-, schuld- en angst gevoelens.

En dan kan ik ook niets meer.