Conflicten moeten kloppen!

En dat was vanochtend niet het geval!

Ik ben aan het schrijven in mijn tweede hoofdstuk en moet na een kwartiertje, concluderen dat het inhoudelijk niet klopt. De volgorde van de verschillende scènes, is niet reëel. Mijn eerstvolgende gedachte is: “shit, nu moet ik alles overnieuw schrijven”, en daarop volgt er een lichte paniek. Gevoelens van teleurstelling en enige boosheid in de vorm van irritatie komen op, waardoor ik even helemaal niet kan bedenken hoe ik verder moet.

Na even te hebben toegegeven aan het ‘zak-in-as’ moment, vind ik een oplossing. Ik hevel een deel van de tekst uit dit hoofdstuk over naar een nieuw hoofdstuk. In dat hoofdstuk begint het verhaal op een ander moment, waardoor ik mijn fantasie gewoon haar gang weer kan laten gaan. Dit heeft als gevolg dat ook mijn stemming aanzienlijk verbetert, gelukkig.

Mijn personage raakt in conflict in het boek. Dat is op zichzelf natuurlijk geen probleem, sterker nog een interessant verhaal vraagt om conflicten. Alleen die conflicten moeten dan wel kloppen. En daar zat het probleem.

Voor degenen die niet op de hoogte zijn van de werking van conflicten, hieronder in het kort een omschrijving van de trap van Glasl.

De trap van Glasl

De trap van Glasl bestaat uit drie fasen:
De eerste fase van een conflict is de rationele fase. Dat is de fase waarin je woorden krijgt met iemand, maar hier nog samen uit kunt komen.
De tweede fase is de emotionele fase. Een fase waarin emoties een sterkere rol spelen en je er niet meer alleen uit komt. Het conflict beslechten kan wel met een derde erbij: een goede vriend(in), of als dat ook niet meer lukt een professionele bemiddelaar
De derde fase is de escalatiefase. Daarin is het conflict uitgemond in oorlog. Alles is gericht op vernietiging van de ander. Om dit te stoppen is vaak tussenkomst van een rechter nodig.

Wat was het probleem?

Mijn personage blijkt vanuit de escalatiefase rustig weer terug te gaan naar de emotionele fase. Hierbij krijgt hij geen hulp en gebeurt er niets dat deëscalerend werkt.
En dat is nou eenmaal niet waarschijnlijk. Vandaar.

Emoties, (niet) slapen en overleven!

We worden allemaal niet vrolijker van een slechte nacht. Helaas is dit niet het enige effect van slecht slapen op je emoties. William Kilgore, van de Universiteit van Arizona, deed onderzoek naar de invloed van slecht slapen op emoties.

Nadelen van slecht slapen

Een eerste gevolg van slecht slapen is dat het lastiger wordt om emoties bij anderen te herkennen.
Verdriet is een emotie die lastig wordt om te herkennen. Dit is evolutionair bepaalt: verdriet van een ander betekent niet dat jij in gevaar bent, dus speelt het geen rol bij het overleven. Voor emoties zoals boosheid, angst, walging en verrassing geldt dit wel. Deze emoties kunnen een waarschuwingssignaal inhouden. Dan moet je beslissen wat je gaat doen. Vechten of vluchten? Dit vergroot je overlevingskansen en dus zul je deze emoties ook als je slecht hebt geslapen blijven herkennen.

Een ander aspect van slecht slapen is dat je slechter wordt in het relativeren van je eigen emoties. Hierdoor beleef je je emoties veel intenser. Daarbovenop wordt ook de rem op je emoties (deels) buiten werking gesteld. Dit is de reden dat als je moe bent, je een stuk sneller explodeert dan wanneer je uitgerust bent. Als je moe bent, heb je niet veel ruimte voor nuanceringen. De kans dat je ongenuanceerd of zelfs explosief reageert op een ander, is aanmerkelijk groter dan normaal.

Wat kun je doen?

Als je zo hebt gereageerd en je wilt niet dat het uit de hand loopt, ga dan na zo’n voorval niet inhoudelijk in de verdediging, maar leg uit wat er aan de hand was. Leg uit dat je moe was en dat je uitbarsting daar mee te maken had. De meeste mensen zijn zelf ook weleens moe geweest en zullen er begrip voor op kunnen brengen.

Of je inhoudelijk wel of geen punt had tijdens de uitbarsting maakt niet veel uit. Het gaat er om de relatie te herstellen. Als de ander gezichtsverlies heeft geleden, kan het zijn dat die meer moeite heeft om jouw uitleg te accepteren. Verwacht dus niet meteen een constructieve reactie.
Luister naar de ander en laat weten dat je hem of haar gehoord hebt. Dit kan door een korte samenvatting te geven of door een paar punten te herhalen. Vraag daarna of je hem of haar goed hebt gehoord en begrepen. Luister weer en laat de ander weten dat je hebt geluisterd.

Ga hierna pas over op de inhoudelijke kant van het verhaal.